اَنيس : (عربي) 1- انس گيرنده، همدم، مصاحب، هم‌نشين؛ 2-(به مجاز) محبوب و مطلوب.

اَنيسا: (عربي ـ فارسي) (اَنيس + ا (پسوند نسبت))، منسوب به اَنيس؛ ( اَنيس.

اَنيسه : (عربي) (مؤنث انيس)، زن انس گيرنده و همدم، زن مصاحب و هم‌نشين. + ( اَنيس.

ايلا: (عربي) 1- ايلا و ايله در قاموس كتاب مقدس به معني درختان آمده؛ 2- (اَعلام) نام شهري در ساحل شرقي خليج بحر قلزم.

ايما: (عربي) 1- چيزي را با حركتِ دست يا چشم و ابرو نشان دادن، اشاره؛ 2- بيان موضوعي به طور رمز يا خلاصه.

ايمانه: (عربي ـ فارسي) (ايمان + ه (پسوند نسبت))، منسوب به ايمان، م ايمان.

ايناس: (عربي) (در قديم) انس، مؤانست، انس دادن، خو گرفتن، انس يافتن، دمسازي.

آرا : (مخفف آراينده)، 1- آراستن؛ زيور، زينت و آرايش؛ 2- آرايش‌كننده، آراينده. [اين واژه با واژه‌ي عربي آرا (آراء) به معني رأي‌ها، نظرها و عقيده‌ها هم آوا و هم نويسه مي‌باشد].

آسيه : (عربي) (مؤنث أسِيَ، أسَيً) 1- اندوهگين؛ 2- استوانه، ستون؛ 3- (اَعلام) نام زن فرعون [رامسس دوم 1304- 1237 پیش از میلاد] معاصر با موسي(ع) كه در روايات اسلامي زني صالح و متقي و نيكوكار معرفي شده است، و به حضرت موسی(ع) ایمان آورد.

آصفه : (عربی ـ فارسی) (آصف + ه (پسوند نسبت))، منسوب به آصف، ه آصف.